رفت که رفت

شب تاریست ،امید از نظرم رفت که رفت

همه آفاق نهان شد سحرم رفت که رفت

پشت شب های بلندم خبر از ماه نشد

دیدی آن سایه ی چشم و قمرم رفت که رفت ؟

هر شبی را که کشیدم به سرم شانه ی دل

گیسو انداخته بر زلف سرم رفت که رفت

خون دل خوردم و اندوه دلم باز نشد

آن که پرورده به خون جگرم رفت که رفت

آتشی کز سر عشقش به هوَس آلودم

شعله انداخت و از چشم تَرم رفت که رفت