ساز درون

در میان شهر غم تنهای تنها مانده ام

سر به سر رنج و اسیر جهل دنیا مانده ام

خسته از دیروز و از تکرار چرخ روزگار

گمشده امروزم و در فکر فردا مانده ام

پرده ها افتاده بر پیدا و ناپیدای دل

یک جهان در پرسش و در حلِّ آیا مانده ام

قسمتِ من نوبهار و دشتی از آلاله بود

خود نمی دانم چرا در سوزِ سرما مانده ام

شب گذشت و آتشی افتاده بر ساز درون

لا به لای روزنِ افکار بیجا مانده ام

دیده ها خاکستری از آتش دیدار او

تا ابد در حسرتِ یک چشم زیبا مانده ام